Mualime: Shkendie Mullarexha
Ato ishin ditët kur drita e Islamit filloi të ndriçonte tokat e Mekës. Pejgamberi ynë i dashur a.s. u ngjit në kodrën Safa pranë Qabes dhe u thirri mekasve: “A do të më besoni nëse them: “Ka një ushtri që pret t’ju sulmojë pas asaj lugine”? Mekasit thanë njëzëri: “Po! Ne besojmë. Sepse ne kurrë nuk të kemi dëgjuar të gënjeje”. Pas kësaj, i Dërguari i Mëshirës a.s. urdhëroi para mekasve dhe tha: “Unë ju tërheq vërejtjen nga një dënim i dhembshëm” – duke i ftuar të gjithë njerëzimin në Islam dhe shpëtim të përjetshëm.
Kjo thirrje e Profetit tonë të Dashur a.s., i cili është i Dërguari i Dy botëve, është një ftesë për njerëzit që të jenë robër të Zotit të botëve dhe ta adhurojnë vetëm Atë. Në këtë ftesë ka vetëm besim dhe robëri ndaj Allahut. Ka përkulje në praninë e Allahut Një dhe të Vetëm në lartësim. Në këtë ftesë qëndron largimi nga politeizmi dhe hipokrizia, mosbesimi dhe rebelimi, grindjet dhe ngatërresat, mashtrimi dhe kurthi, gënjeshtra dhe urrejtja.
Qëllimi i krijimit të njeriut është t’i shërbejë dhe të adhurojë Zotin e tij të Plotfuqishëm; të bësh vepra të mira që do të sjellin kënaqësinë e Allahut të Madhëruar dhe lumturinë e kësaj bote dhe të ahiretit. Gjithashtu qëllimi i krijimit është për të mbajtur gjallë lidhjen mes tij dhe Krijuesit të tij me besim dhe adhurim. Sepse është e drejta më e madhe e Zotit tonë për ne që të besojmë në ekzistencën dhe unitetin e Allahut të Plotfuqishëm, i cili na krijoi nga asgjëja dhe të jemi shërbëtorë të përsosur të tij, ku për këtë lajmërohemi se do ketë shpërblim ne botën tjetër sepse Zoti thotë:
“Po ata që besuan dhe bënë vepra të mira, Ne me siguri do t’ua shlyejmë të këqijat do t’i shpërblejmë më së miri për atë që vepruan” (Sureja Ankebut: 7).
Pra, le të jemi të vetëdijshëm për detyrën tonë për t’i shërbyer Zotit tonë. Le të jemi të përkushtuar ndaj tij, le të jemi shërbëtorë besnikë të Tij. Të mos e vonojmë adhurimin tonë, ta kryejmë në mënyrën më të mirë atë. Le të heqim qafe të gjitha llojet e preokupimeve të kësaj bote dhe hipokrizisë gjatë adhurimit. Kështu, le të shprehim mirënjohjen tonë për bekimet e pafundme të dhuruara nga Zoti ynë. Të mos harrojmë kurrë se braktisja dhe neglizhenca në adhurim është shkak i zbrazëtisë shpirtërore, trazirave në botë dhe një barrë e rëndë te Zoti ynë.
Dibër, 24.11.2021