Reshit ef. Mullarexha
Frika është ankth për diçka që ka të ngjarë të ndodhë dhe shpresa është një interes i përzemërt për atë që dëshiron të arrijë njeriu. Të dy emocionet janë përcaktuese për të ardhmen dhe për sjelljen njerëzore. Sidoqoftë, frika nuk duhet ta çojë njeriun drejt dëshpërimit dhe të shpresojë të minimizojë të keqen.
Frika dhe shpresa janë dy ndjenjat më të rëndësishme në rrugën për të fituar një moral të mirë. Ndërsa shpresa mundëson që të jetojmë vlerat morale të fesë me ngazëllim dhe entuziazëm, frika ndaj Allahut, me plot respekt, bën që ne të jemi të përpiktë në afrimin e kufijve të tij dhe në shmangien e asaj që Ai e ndalon. Kjo gjendje e ekuilibruar është një mjet për t’u afruar me Allahun dhe për të përmirësuar moralin.
Frika nga Zoti është frika e ndjerë nga një person që i kushtohet Zotit; Është ndjesi e të paturit frikë se mos privohesh nga kënaqësia e Allahut, njëjtë si ankthi i një të dashuruari që ka frikë të ofendojë atë që do se mos vallë dashuria e tij do të zhduket. Frika ndaj Allahut është natyrisht shumë më e rëndë dhe e thellë se shembulli paraprak.
Kjo frikë, e parashikuar nga Kur’ani, nuk i shtyn njerëzit në pasivitet dhe dëshpërim. Përkundrazi, i drejton njerëzit drejt qëndrimeve dhe sjelljeve që do të eliminojnë shkaqet e frikës.
Frika dhe shpresa janë dy emocione të kundërta. Sidoqoftë, Allahu krijon gjithçka në jetën e kësaj bote me të kundërtën e saj: dita dhe nata, i ftohti dhe i nxehti, i errëti dhe i shndritshmi, i pastërti dhe i ndyri, etj. të gjitha këto janë së bashku në botë. Në këtë botë të kontrasteve, njeriu, i krijuar nga Allahu në formën më të bukur, mbart të kundërtat në qenien e tij.
Frika nga Zoti dhe dashuria për Të janë ushqim për njeriun. Frika rrit entuziazmin e njerëzve për adhurim, forcon besimin e tyre dhe shton shpresën e tyre për Xhenet. Në këtë mënyrë, një person gjen qetësinë, bëhet i sjellshëm, trupi i tij bëhet shumë i rehatshëm dhe mendja e tij bëhet shumë e rehatshme. Më e rëndësishmja, zemra e tij do të jetë e kënaqur.
Të këqijat që do të na bëjnë të humbasim dashurinë ndaj Allahut shmangen me frikën e Allahut. Një person që i frikësohet Zotit të tij me respekt të thellë, shmang të qenit arrogant në përputhje me ajetin: “Allahu nuk e do çdo mburravec arrogant” (Sureja Nisa: 36). Në këtë mënyrë, ai shpreson të fitojë dashurinë e Zotit. Prandaj, frika ndaj Zotit dhe dashuria ndaj Zotit shkojnë së bashku.
Sa frikë dhe sa shpresë duhet të ketë njeriu?
Në lidhje me këtë, Omeri r.a. thotë: “Nëse ata thonë se në Ditën e Gjykimit, të gjithë do të shkojnë në Parajsë, por vetëm një person do të shkojë në Ferr, kam frikë mos vallë ai person mund të jam unë. Nëse ata thonë, të gjithë do të shkojnë në Ferr, por vetëm një person do shkoj në Parajsë, shpresoj se ai person do të jem unë “.
Rruga e drejtë e Allahut është rruga që lidh frikën dhe shpresën, dhe kjo shpresë ndërlidhet me takimin tonë me të Dashurin (Zotin) në Botën tjetër.
Me këtë shpresë, njeriu duhet të jetojë gjithmonë, njëjtë si përshkrimi i sures A’raf. Allahu përshkruan njerëzit të cilët shohin ata që shkojnë në Parajsë dhe ata që shkojnë në Ferr, dhe presin me ankth për fatin e tyre, pa ditur se ku do të shkojnë. Këta njerëz dëshirojnë dhe shpresojnë Parajsën, i përshëndesin njerëzit e Xhenetit, por kur sytë e tyre kthehen nga njerëzit e Xhehenemit, ata me frikë thonë: “Zoti ynë, mos na bashko me zullumqarët”.
Ky mjedis që Kur’ani përshkruan është më i vërtetë se vet momenti i të tashmes. Pra, frika dhe shpresa e përjetuar nga njerëzit e sures A’raf janë emocione që ne duhet t’i ndiejmë dhe t’i përjetojmë intenzivisht në zemrat tona. Zoti ynë na urdhëron të lutemi për këto dy ndjenja që do të na çojnë drejt shpëtimit dhe lumturisë së përjetshme. Ai thotë:
“Lutjuni Atij me frikë dhe shpresë. Në të vërtetë, mëshira e Allahut është shumë afër atyre që bëjnë mirë” (Sure Araf, 56).
Qofshim prej atyre që kanë frikë-respekt nga Allahu dhe kanë frikë nga mundimi i Xhehenemit, por që shpresojnë në Xhenetet e Tij të Larta. Ne strehohemi tek Allahu, ndërsa frika dhe shpresa na shtojnë dashurinë tonë për Zotin.
Dibër, 23.06.2021