Urtësi Fetare

Morali i mirë

Burim ef. Sadria

Falënderimi i takon vetëm Allahut, Zotit të botëve. Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi Profetin Muhamed a.s., familjen e tij, shokët e tij dhe të gjithë ata që e ndjekin atë me mirësi, deri në Ditën e Kiametit.

Pejgamberi ynë a.s thotë:

“Ju kurrë nuk do të mund ti ngopni njerëzit me pasuri, prandaj ngopni ata me moral të mirë”.

E fillova këtë temë me këtë hadith të bukur të Pejgamberit a.s., duke dashur ta kujtojë në radhë të parë veten time, po pastaj edhe juve se morali është diçka tepër me vlerë dhe e rëndësishme për besimtarët. Qëllimi kryesor i dërgimit të Pejgamberit a.s ishte përsosja e moralit. Profeti a.s. thotë në një hadith të tij:

“Nuk jam dërguar veçse për të përsosur moralet e larta”!

Ligjërata për gjininë femërore dhe program fetar nga nxënëset

Dita e nesërme shënon një ditë të veçantë në kalendarin islam. Çlirimi i Mekës është sinonim i triumfit pas përpjekjeve, faljes dhe tolerancës pas torturave e mundimeve që pësuan muslimanët, vetëm sepse besonin Zotin Një.

Kjo ngjarje ndodhi pikërisht në ditën e njëzetë të Ramazanit të 8 të hixhretit, përkatësisht, në dhjetor të vitit 629. Kjo dëshmon se Ramazani në atë kohë nuk është kuptuar si kohë e gjumit, përtacisë dhe mos aktivitetit, por përkundrazi, si muaj i kthesës pozitive, ku aksioni, përkushtimi maksimal, mobilizimi, planifikimi, të mishëruar dhe të ngërthyer me mëshirë dhe tolerancë, janë kuptuar si pasojë e devotshmërisë personale dhe kolektive.

Ramazani – muaji i lutjeve

Reshit ef. Mullarexha

Lutja është gjithmonë një bazë ku besimtari mund të mbështetet dhe të besojë. Përqafimi i lutjes dhe strehimi në mëshirën Hyjnore në çdo fazë të jetës së tij është një nga cilësitë kryesore që e dallon një besimtar nga njerëzit e tjerë.

Namazi është një veprim i domosdoshëm i një besimtari kur shkon për të fjetur në mbrëmje, kur zgjohet në mëngjes dhe gjatë përditshmërisë së tij. Ky adhurim gjen burimin e tij në Sunetin e të Dërguarit të Allahut. I Dërguari i Allahut lutej për veti dhe njëkohësisht i urdhëronte edhe besimtarët që të luteshin. Sepse lutja është një mjet që e afron atë me Zotin.

Kur një besimtar e pranon lutjen si bazë ai e kujton Zotin e tij në momente bekimesh dhe bollëku, është i mbushur me ndjenja mirënjohjeje dhe e shpreh këtë me lavdërimet e tij, por edhe në kohë vështirësish dhe ankthi, ai strehohet te Zoti i tij dhe vetëm Atij i kërkon ndihmë.

Të jesh falënderues për mirësitë e Allahut xh.sh.

Burim ef. Sadria

Falënderimi i qoftë Allahut, Zotit të gjithë botëve. Bekimi i Allahut dhe paqja e Tij qofshin mbi Pejgamberin a.s., mbi familjen e tij të ndershme, mbi shokët e tij besnik dhe mbi gjithë pasuesit e tij deri në ditën e Gjykimit.

Vetë Kur’ani Famëlartë nis me fjalët: “Falënderimi i takon Allahut, Zotit të botëve” (Sureja Fatiha: 1), por fatkeqësisht më e pakta punë që bën robi ndaj Zotit të tij është falënderimi.

Shumë nga ne, për fat të keq, e neglizhojnë, apo thënë thjeshtë, e harrojmë këtë punë të rëndësishme. Kur djalli i mallkuar deshi ti tregojë të metat e njeriut para Zotit të Madhëruar, i tha: “Dhe shumica e tyre nuk do jenë falënderues” (Sureja Araf: 17).

Komentimi i sures Asr (pjesa e fundit)

Shkruan: Mr.c. Jeton ef. Muça

(Përshtatur mbi ligjëratat e Nouman Ali Khan)

Nëse kushti i parë ishte që t’i shikoni gjërat me syrin e imanit, e dyta është drejtimi ynë i veprimit, pra ato që bëjmë, përcaktohen nga ai iman që e kemi. Tani lind pyetja: Veprimet tona e ruajnë imanin tonë apo e shkatërrojnë imanin tonë? Pra, “ve amilu saliha” dhe “suleha” nënkupton “për të rregulluar diçka” dhe gjëja e parë që rregullojmë është gjendja e zemrave tona. Namazi është “amil salih” , pra është një gjë e mirë; dhe nuk është vetëm se “amil hajr”, por është “salih”, që do të thotë që: “unë fal namazin dhe ajo e rregullon paksa imanin tim; Unë jap zekatin dhe ajo e rregullon lakminë time, pra e rregullon paksa imanin”. Pra, çdo vepër e mirë, në të vërtetë e rregullon gjendjen e zemrave tona dhe sjell përfitim për ne.

Por, kushti i tretëështë: “ata këshillojnë njëri-tjetrin”, “tevaa-sau” nënkupton edhe “ata detyrojnë njëri-tjetrin, inkurajojnë njëri-tjetrin, nxisin njëri-tjetrin fuqishëm, për të qenë të vërtetë dhe ndaj të vërtetës”. Me fjalë të tjera, kur ata këshillojë njëri-tjetrin, e thonë atë që është e vërtetë dhe ata janë të vërtetë në atë që e thonë. Ata nuk ia thonë njëri-tjetrit atë që ata duan ta dëgjojnë, sepse atyre nuk i intereson, andaj ndonjëherë duhet ti thuhet dikujt diçka edhe sikur të lëndon ndjenjat e tij. Pra, do të thoni diçka, por që të jetë e vërtetë. Kështu që, ata duhet që të dëgjojnë edhe pse ndoshta do t’ua lëndojë ndjenjat. Andaj, ju duhet të vendosni nëse dëshironi që dikujt t’ia lëndoni ndjenjat apo do të përmbaheni që të mos ja thoni dikujt të vërtetën.

Komentimi i sures Asr (3)

Shkruan: Mr.c. Jeton ef. Muça

(Përshtatur nga ligjëratat e Nouman Ali Khan)

Lind pyetja: Si mund të shpëtojmë veten tonë? Gjëja e parë, është nëse shikojmë në veten tonë dhe gjërat që na rrethojnë nga pikëpamja e besimit dhe duke u kujdesur në gjënë më e mirë për imanin tonë. Çfarë është ajo që ne duhet ta ruajmë? Pra, sesi ne duhet që të ruajmë diçka shumë më tepër se gjendjen tonë financiare, që të ruajmë diçka shumë më tepër se shëndetin tonë dhe gjendjen tonë emocionale; të gjithë këto janë të rëndësishme, por në krye të gjithë këtyre duhet që të kujdesemi nëse e ruajmë apo e shkatërrojmë imanin tonë. Pra, imani është ajo që duhet ta mbrojmë me tepër se çdo gjë tjetër. Nëse kjo mbrohet, atëherë çdo gjë tjetër do të jetë në rregull dhe nëse kjo nuk është e sigurtë, atëherë asgjë tjetër nuk ka rëndësi. Mund të keni situata në jetën tuaj ku çdo gjë duket se është në rregull, por në brendësi të zemrës suaj mungon imani, pra nuk mund ta ndjeni më atë. Ju nuk i shihni gjërat më në atë mënyrë, që do të thotë që në të vërtetë asgjë nuk është në rregull. Gjithçka është një fasadë dhe false, andaj do të shkatërrohet herët apo vonë, sepse ne jetojmë në pretendime dhe kur do të goditemi nga realiteti, atëherë do ta kuptojmë atë që ka ndodhur.

Namazi me xhemat dhe urtësitë e tij

Muhamed Ef. Egriu

S’ka dyshim se takimi i myslimanëve në xhami pesë herë në ditë, për të falur namazin me xhemat, ka fryte të këndshme dhe dobi të mëdha. Falja e namazit me xhemat mundëson njohjen e njerëzve mes veti, shton dashurinë dhe ndihmën reciproke, lidh zemrat e besimtarëve, forcon në ndihmën e të fuqishmit ndaj të dobëtit, vizitat e të shëndoshit ndaj të sëmurit, mëshirën e të pasurit ndaj të varfërit, saqë i moshuari qëndron afër të riut, udhëheqësi me të udhëhequrin, tregtari me punëtorit, komandanti me ushtarit, urdhëruesi me të urdhëruarin, etj.

Në faljen e namazit me xhemat nuk ekzistojnë disa njerëz mbi disa të tjera, porse të gjitha ata i janë nënshtruar vetëm Allahut xh. sh., duke qenë të vetëdijshëm se të gjithë janë të njëjtë para Tij. Askush nuk vlerësohet më shumë se tjetri përveç me çiltëri. Në këtë mënyrë realizohet dhe vërtetohet barabarësia mes njerëzve në formën dhe kuptimin më të plotë, në afrimin dhe fuqizimin e njohjes të Allahut xh. sh.

Durimi është çelësi i Xhenetit

Ligjëruese fetare: Launtina Dovolani

Falënderimet dhe lavdërimet i takojnë Allahut xh.sh, ndërsa salavatet të përzemërta i dërgojmë shpirtit të Muhamedit a.s.

Durimi është cilësi e besimtarëve të shpëtuar, është cilësi e besimtarëve të Xhenetit. Allahu i madhëruar thotë: “Andaj duro se vërtetë në fund fitorja është e besimtarëve” (Sureja Hud: 49) “Sinqerisht që ne do t’ju provojmë me frikë dhe uri, me dëmtim të pasurisë të njerëzve dhe të lashtëve, prandaj përgëzoj të duruarit, të cilët kur i godet ndonjë fatkeqësi thotë: Të Allahut jemi dhe vetëm tek Ai do të kthehemi. Ato do të shpërblehen me bekim dhe mëshirë nga Zoti i tyre, ata janë në rrugë të drejtë” (Sureja Bekare: 155).

Ebu Derda ka thënë: “Njerëzit nuk e duan sëmundjen, por unë e dua se më fal gjynahet; njerëzit nuk e duan varfërinë por unë e dua se më bën të thjeshtë; njerëzit nuk e duan vdekjen por unë e dua se jam i përmalluar me Zotin tim”.

Ilmul Ahlak – i autorin me renome Imam Fahrudin er-Razi

(shkëputur nga libri i shpirtit dhe urtësisë – përshkrimi i zotësive të tyre)

Hyrje dhe komentim nga Profesor M. Saghir Hasan Ma’sumi

Kapitulli i parë shpjegon pozitën e njerëzimit në radhët e ndryshme të ekzistencës. Duke e ditur që është e mundur qeniet të përshkruhen në më shumë se një mënyrë, secila prej tyre shfaq gradën e njerëzimit mes radhëve të ekzistencës.

I. Thuhet, gjërat e krijuara janë katër llojesh:

1. Në grupin e parë janë ata që posedojnë intelekt dhe mençuri, por janë të pastër nga natyra dhe epshi (oreksi) – ata janë engjëjt, karakteristikë e të cilëve është se “ata nuk i bëjnë mosbindje Allahut në lidhje me atë që Ai urdhëron”; Ata i frikësohen Atij dhe Ai është mbi ta dhe ato zbatojnë atë që janë urdhëruar të bëjnë prej Tij”.

2. Të dytët janë ato që nuk kanë intelekt as mençuri, por posedojnë natyrë dhe epsh (oreks), siç janë kafshët e tjera, përveç njerëzve.

3. Të tretët janë ato që nuk kanë intelekt, mençuri, natyrë dhe oreks, siç janë gjërat e pajetë dhe bimët.

4. Tani, meqë të gjitha këto lloje janë përfshirë në ekzistencë, nuk mbetet asgjë tjetër, përveç llojit të katërt. Andaj në grupin e fundit janë ata që posedojnë intelektin, mençurinë dhe gjithashtu natyrën dhe oreksin (epshin), e këto janë qeniet njerëzore.

Xhelozia – sëmundje e zemrës

Bujar ef. Dovolani

Falënderimet dhe lavdërimet i takojnë vetëm Allahut xh.sh. Atë e falënderojmë dhe prej Tij ndihmë dhe falje kërkojmë. Falënderojmë Allahun që na udhëzoi në këtë fe dhe na bëri besimtarë. Përshëndetjet tona qofshin mbi të Dërguarin e Tij, Muhamedin a.s., mbi familjen e tij, shokët e tij dhe mbi të gjithë pasuesit e tij, deri në ditën e gjykimit. Fjala më e mirë është Fjala e Allahut xh.sh (Kur’ani), ndërsa udhëzimi më i mirë është udhëzimi i Muhamedit a.s. (Suneti).
Xhelozia është një mëkat i rëndë. Ajo mund të shpie në mëkatet e mëdha siç janë: tradhti, hidhërime dhe në raste ekstreme edhe vrasje. Pasojat e xhelozisë janë shumë të mëdha në shoqërinë Islame. Xhelozi do të thotë të urresh arritjet e begative apo të mirave te të tjerët dhe të shpresosh që ajo të largohet nga ato.