Urtësi Fetare

Dijani vlerën Kur’anit Fisnik sa s’është zhdukur

Ligjëruese fetare: Shkëndije Mullarexha

Ndonjëherë, nuk e dimë vlerën e asaj që e posedojmë. Ne, kuptojmë vlerën e prindërve kur humbasim nënë e baba. A nuk është ashtu? Vetëm kur ata ndërrojnë jetë, ne themi, ah, sikur të jetonin më gjatë, do tua puthnim duart e këmbët e tyre. Por kjo nuk është e mundur dhe ky është momenti kur kuptojmë se realisht nuk kursyem kohë të mjaftueshme për prindërit, derisa ishin gjallë.

Gjithçka në jetë është si shembulli i mësipërm. Të gjitha mundësitë tona si: shëndeti, rinia, koha e lirë, autoriteti, pushteti, janë në një njëjtin dimension. Vëmë re vetëm pasi i humbasim nga duart. Por ky është momenti kur nuk mbetet asgjë për të bërë më, pasi nuk mund ta kthejmë kohën prapa.

Një nga bekimet më të rëndësishme që do të zhduket nga duart tona është Kur’ani, Libri ynë i Shenjtë. Këtë çështje, Profeti Muhamed a.s. e përshkruan në disa hadithe. Në një rast Ai a.s. thotë: “Ashtu si zbehet dhe vjetërsohet veshja ,do të zbehet edhe Islami. Në fakt, çfarë është në realitet agjërimi, namazi, haxhi dhe umreja, dhe çfarë është bamirësia, nuk do të dihet e tillë. Libri i Allahut, Kur’ani, gjithashtu do të hiqet brenda natës dhe asnjë ajet i vetëm nuk do të mbetet prej tij në tokë. Disa njerëz, të përbërë nga burra shumë të moshuar dhe gra shumë të vjetra, do të qëndrojnë dhe do të thonë: Ne u rritëm me fjalën La ilahe illallah të mësuar nga baballarët tanë, dhe kjo është e vetmja fjalë që e dimë nga feja e tyre”[1]. Ky hadith është padyshim një hadith shumë tronditës. Kjo ngjarje do të ndodhë para apokalipsit (Kiametit).

Fshirja e ajeteve në Kur’an mund të jetë në dy mënyra. Sido që të jetë, kur të zgjohemi një mëngjes dhe Kur’ani të hapet, do të shohim se të gjitha ajetet në faqet e Kur’anit janë zhdukur … Për shkak se njerëzit nuk jetuan me të. Ata nuk bënë atë që duhej bërë. Allahu i Madhërishëm do ta heqë Librin e Tij nga ata që nuk e meritojnë atë. Pas kësaj, do të vijë apokalipsi (Kiameti).

Duket sikur Zoti ynë i Plotfuqishëm nuk shkatërron Universin në të cilin ndodhet Fjala e Tij, por lejon Ditën e Kiametit pasi ta heqë Librin e Tij të amshuar. Ose, për shkak se njerëzit nuk e jetojnë Kur’anin, ajetet e Kur’anit do të fshihen nga zemrat e tyre. Do të lexohet për botën dhe për të tjerët dhe jo për të marrë mësime për veten. Në vend që të marrin mesazhe të sakta dhe jetësore nga Kur’ani, ata do të dënohen me komente të zbrazëta dhe iluzione të fshehta.

Në fakt, vetë Kurani forcon këtë interpretim kur thotë: “Profeti tha, O Zoti im, populli im e bëri këtë Kuran, diçka të braktisur (të huaj)”. (Sureja Furkan: 30).

Profeti Muhamed a.s. thekson largimin e umetit të tij nga Kur’ani edhe në një rast tjetër ku thotë: “Do të vijë dita, kur Kur’ani do të hiqet nga gjiri i disave prej këtij umeti, ashtu si veshja e vjetërsuar. Ata do të mbështeten më shumë në çdo gjë tjetër përpos Kur’anit. Njerëzit do të kapen nga lakmia e tepruar. Kur të shkelin të drejtën e Allahut, ata nuk do të ndiejnë asnjë shqetësim ose frikë. Kur të kryejnë një mëkat, ata do të thonë: Sigurisht që Zoti do të më falë. Ata do të veshin rroba lëkure qengji dhe lëkure të çfarëdollojtë, por zemrat e tyre do të jenë si ujku. Më të mirët (ata do të jenë të pamëshirshëm dhe jo tolerantë edhe nëse duken të butë në dukje) do të jenë ata që urdhërojnë të keqen dhe ndalojnë të mirën”.

Falënderimi i qoftë Zotit që ende nuk kemi arritur në këto ditë. Ndoshta ka kohë për ato ditë. Sepse kur të vjen dita që “as Umreja dhe as Haxhi nuk do të bëhen më”[2], ato ditë janë gjithashtu ditët kur do të dalin Je’xhuxhët dhe Me’xhuxhet[3], që janë ndër shenjat e mëdha të Kiametit. Në ato ditë, dijetarët nuk do të respektohen; njerëzit e mirë dhe të dëlirë nuk do të kenë turp; të moshuarve nuk do t’iu tregohet respekti i nevojshëm; të vegjëlve nuk do t’iu tregohet mëshirë; njerëzit do të therin njëri-tjetrin për hir të botës; njerëzit e mirë do të ulin kokën dhe lëmosha do tu përçmohet; dhe do të dalin profetë të rrejshëm. Kur të vijnë ato ditë, Allahu i Madhërishëm do ta heqë Librin nga zemrat e njerëzve. Nuk do të jetë e dobishme të pendohesh ose të gjesh keqardhje për heqjen e Kur’anit.

Sot është mundësia jonë. Kur’ani Famëlartë është në shtëpitë tona, por sa prej nesh e kanë lexuar atë të paktën një herë të vetme?

Në të vërtetë, duhet të pyesim veten: Çfarë na thotë Zoti? Çfarë kërkon Ai nga ne? A kemi menduar ndonjëherë për këtë?

Kur’ani është biseda e moralit të madh me ne në pyetjen se kush kujdeset për ne dhe kush na drejton. Osmani r.a. shpesh thoshte: “Po të kishim pastruar zemrat tona, nuk do të ishim ngopur me fjalën e Zotit tonë”.

Dibër, 01.04.2021

[1] Transmeton Ibn-i Maxhe. Përkthyes dhe komentues Hajdar Hatipoğlu, Fiten, Hd: 4049)

[2] Sahihu’l xham,7296

[3] Sahihu Kisas, vëll., 2, fq. 418

Punëtorët, një realitet i zymtë (pjesa e fundit)

Hfz. Denis ef. Abdushi

O ti mysliman, ki kujdes dhe ruaju të mos e kesh për kundërshtar Allahun e Lartësuar Ditën e Kiametit. Profeti a.s. përcjell se Allahu i Plotfuqishëm ka thënë: “Ditën e Kiametit Unë do të jem kundërshtari i tre personave…”, ndër tyre ka përmendur edhe: “…Një person që ka marrë një punëtor, i cili pasi e ka kryer punën e tij, punëdhënësi nuk ia ka dhënë pagën e plotë”. (Transmeton Buhariu)

Ai që ka për kundërshtar Allahun, a thua vallë ka mundësi të shpëtojë!?

O ti mysliman, kujdes dhe ruaju të mos të bjerë mbi kokë lutja e personit që i ke shkaktuar padrejtësi. I Dërguari ynë a.s. ka thënë: “Ruaju nga lutja e atij që i është bërë padrejtësi, ngase mes saj dhe Allahut nuk ka pengesë” (Transmeton Buhariu dhe Muslimi). Profeti, poashtu, ka thënë: “Lutja e tre personave nuk refuzohet asnjëherë: Prijësi i drejtë; Agjëruesi deri sa të hajë; dhe lutja e atij që i është bërë padrejtësi. Allahu (këtë lutje) e ngrit mbi re dhe i hapen dyert e qiellit dhe Ai xh.sh. thërret: ‘Pasha krenarinë Time! Do të ndihmoj, qoftë dhe pas një kohe’” (Transmeton Tirmidhiu).

Islami nxit diturinë

Fisnik ef. Çela

Dituria është dritë në mendjen dhe zemrën e çdo njeriu. I pari që ka shkruar me pendë është Profeti Idris a.s. Kur shohim se i pari që ka shkruar është një profet dhe jo ndonjë filozof i antikitetit, të shkon mendja tek ajo që mendojnë një grup njerëzish se dituria (shkenca) nuk ka lidhje me fenë. Ata e shohin si të pamundur që të bashkohet dituria dhe suksesi në njërën anë dhe të qenurit fetar në anën tjetër, gjegjësisht, sikur shkenca të ishte në një drejtim dhe xhamia dhe feja në drejtimin tjetër. E gjithë kjo është një keqkuptim, pasi shkenca dhe feja janë në të njëjtin drejtim dhe shkojnë në harmoni me njëra tjetrën.

Fjala “dije” është përmendur në Kuran 80 herë. Kurse fjalët që rrjedhin prej saj, si: di, dinë, etj. janë përmendur me qindra herë, ndërsa fjala e parë që është shpallur në Kuran është “Lexo”.

Krenaria dhe nënçmimi i vetes

Burim ef. Sadria

Falënderimi i takon vetëm Allahut të Lartësuar. Atë e falënderojmë për mirësitë e Tij të shumta e të panumërta. Ai është i cili e zbriti fjalën e Tij të amshuar, Kuranin Famëlartë, në gjoksin e të Dërguarit të tij Muhamedit a.s., për ta nxjerrë njerëzimin nga errësira e mosbesimit në dritën e besimit dhe njëshmërisë së Zotit.

Salavatet dhe selamet qofshin për Profetin e fundit, Muhamedin a.s., për familjen e tij të pastër, për shokët e tij besnik dhe për të gjithë ata që i pasojnë ata me devotshmëri dhe përkushtim deri në ditën e Fundit.

Kur Zoti i Madhëruar e krijoj njeriun, bashkë me të krijoi edhe instinktin e tij të krenarisë dhe dinjitetit. Andaj secili prej nesh kërkon që të ndihet krenar, të respektohet dhe të mos fyhet mes njerëzve ku jeton.

Përse Zoti i Madhëruar e pajisi njeriun me këtë instinkt?

Udhëzime jete

Reshit ef. Mullarexha

Këtë radhë do bëjmë analizën dhe sqarimin e disa fjalëve të urta, të inspiruara nga Kur’ani Famëlartë dhe modeli Profetik. Mes tyre do veçojmë këto të mëposhtmet:

“Nëse dëshiron një mik, të mjafton Allahu xh.sh.”

Në lidhje me këtë thënie, Allahu e jep këtë kuptim:

Besimtarët të mos i miqësojnë mosbesimtarët, e t’i lënë anash besimtarët. E kush bën atë, ai nga feja e All-llahut nuk ka asgjë (Sureja Ali Imran: 28).

Të shohim gjërat me thjerrëzën e besimit – komentimi i sures Asr (pjesa e dytë)

Mr.c. Jeton ef. Muça

Allahu xh.sh. në Kur’anin Famëlartë thotë:

“Çdo qenie njerëzore, pa asnjëfarë dyshimi, është i mbytur në humbje” (Sureja Asr: 2). Qeniet njerëzore në esencë janë në humbje konstante, kurse gjëja e parë që humbasin është koha. A keni parë disa shfaqje televizive të cilat janë si një lloj gare ku ka kohëmatës, apo disa lloj kuizesh në të cilat duhet të përgjigjeni shpejtë, sepse koha e juaj kalon dhe përderisa nuk ka rënë sirena, duhet të keni përfunduar lojën, përndryshe humbni! Pra, sporti dhe lojërat janë të lidhura me kohën, sepse janë të kufizuara dhe ju duhet të përmbushni maksimumin për atë kohë. Ju duhet të thyeni një rekord apo të kaloni një rezultat që ka qenë i vendosur më parë.

Punëtorët, një realitet i zymtë (pjesa e dytë)

Hfz. Denis ef. Abdushi

Vëllezër myslimanë, feja jonë ka caktuar të drejta edhe për punëtorin dhe për njeriun që përpiqet për kafshatën e bukës. Në vazhdim do përmendim disa nga obligimet më të rëndësishme të pronarit ndaj punëtorin e tij:

Pronari mund ta shfrytëzojë punëtorin e tij dhe të kërkojë prej tij obligime vetëm brenda suazave të kontratës dhe aq sa janë marrë vesh mes veti!

Çdo ditë e më shumë dëgjojmë për rastet ku punëtorët ankohen se pronarët e tyre i shfrytëzojnë për punët nga më të ndryshmet, ndonëse nuk janë pjesë e marrëveshjes dhe kontratës. Ato ankohen nga orari i tepërt i punës, për të cilin nuk marrin kurrfarë kompensimi. Ah! Sa e madhe që është padrejtësia në mesin tonë!

Si të forcojmë besimin?

Muhamed ef. Egriu

Transmeton Ebu Hurejre r.a. se Pejgamberi a.s. ka thënë:

“Imani përbëhet prej shtatëdhjetë e ca degëve. Më e larta është fjala se nuk ka zot tjetër pos Allahut, dhe më e ulëta është të heq diçka që e pengon njerëzinë nga rruga. Ndërsa turpi është prej Imanit”.

Më poshtë do shpalosim disa porosi që janë katalizatorë për të fuqizuar besimin tonë.

Nëse nuk keni turp, bëni çka të doni

Mr. Nasuf ef. Strikçani

Po e filloj këtë temë me thënien e profetit Muhamed a.s.: Nëse nuk turpërohesh, bëj çka të duash(Transmeton Buhariu).

Tema që do shtjellojë, është aktuale në çdo kohë dhe në çdo vend, e veçanërisht sot që rrezikohet morali i njerëzve.

Allahu, ne besimtarëve, na ka pajisur me ndjenjën e turpit. E kemi te obliguar që të stolisemi edhe me dy cilësitë e popujve te Musait dhe Isait a.s. siç janë: guximi dhe shpirtmadhësia. Por në fund, edhe me cilësinë që është karakteristikë e myslimanëve, e ajo është turpi. Kur është pyetur Muhamedi a.s. për moralin, ka thënë: Çdo fe e ka moralin e saj, kurse morali i Islamit bazohet në turp (hadith hasen).

Vlera e Muajit Shaban!

Bujar ef. Dovolani

Minutat, orët, ditët dhe muajt, që janë pjesë përbërëse të kohës, janë të Zotit. Jo rastësisht Allahu betohet në kohën. Por Allahu, për të respektuar Kur’anin, që është Fjala e Tij e amshuar, veçoi muajin e zbritjes së Kur’anit – Ramazanin. Duke qenë se Allahu nuk është koprrac në dhurime dhe shpërblime, Ai deshi që robërit e Tij të mos u vjen muaji i Ramazanit të pa përgatitur, andaj shtoi vlerën edhe të dy muajve paraprak, gjegjësisht muajin Rexhep dhe muajin Shaban.

Muaji Shaban karakterizohet me dy ngjarje të mëdha dhe të rëndësishme, andaj ne sot do fokusohemi sidomos në të parën:

Nata e katërmbëdhjetë e muajit Shaban, që njihet si nata e Beratit, dhe
Ndërrimi i Kibles së myslimanëve prej Mesxhidul Aksasë në drejtim të Qebes së madhërishme.