Në vend të urimit nga Reshat Kaçallniku – Myfti i Dibrës së Madhe
Thotë Allahu xh.sh. në suren Nisa, ajeti 97: “Engjëjt që ua morën shpirtin e atyre që ishin mizorë të vetvetes u thanë: Në çka ishit ju? Ata thanë: Ne ishim të paaftë (shtypur) në tokë (botë)! (Engjëjt) u thanë: A nuk ishte e gjerë toka?…. Vendi i tyre është Xhehenemi. Sa vend i keq është ai!”
Në ajetin e lartë përmendur, Zoti i Botëve, përmes diskutimit i cili zhvillohet mes engjëjve dhe njerëzve nxjerr në pah arsyetimin e mirënjohur që thotë: “ishim të shtypur në Tokë!” Mundësia e lëvizjes përtej kufijve (p.sh mental, ideologjik, kulturor, ekonomik, etj.,) të cilët na i kanë përcaktuar të tjerët dhe arsyetimi ynë se kështu e kemi gjetur dhe nuk mund të ndryshojmë asgjë, nxjerr qartë në shesh paaftësinë, mosnjohjen e mundësive, mos çarjen kokë për shfrytëzimin e potencialeve ideore, profesionale, mundësinë e dialogut, bashkëveprimit, përdorimin e pasurive natyrore për mëkëmbje ekonomike etj., andaj ajeti përfundon se këta njerëz që çdoherë ankohen te të tjerët për paaftësinë e vet për ti ndryshuar gjërat, vendin e kanë në Xhehenem. Pra, në Xhehenem nuk na çojnë vetëm mëkatet tona karshi Zotit dhe të tjerëve, por edhe paaftësia, mosnjohja e gjërave dhe mos shfrytëzimi i kapaciteteve.
Hixhreti (migrimi) i theksuar në ajetin e mëparshëm nuk ka të bëjë vetëm me kërkimin e hapësirës së re gjeografike për vetë realizim, por nënkupton edhe përpjekjen për hapësirë personale, intelektuale, kulturore, politike etj., për të realizuar ëndrrat tona individuale dhe kolektive. Realizimi i ëndrrave në këto rrethana ku është shfaqur mosbesimi i ndërsjellë dhe vetëmburrja, sikur kemi bërë diçka thelbësore, madje duke shfrytëzuar edhe ”mediumet propagandistike”, nënkupton që në mënyrë imediate të braktiset dhe të hiqet dorë nga të gjitha gjërat e ulëta, që çuan në dekadencë arsimin, drejtësinë, meritokracinë, perspektivën e rinisë, si dhe shumë segmente jetike në vendlindje.
Continue reading “Hixhret (shpërngulje) nga atdheu për atdhe”